Manifestu ximuntarra

Ximun katua. MADDI DORRONSORO

Ximun izeneko katu bat daukagu etxean. Katu guztiak bezala, izaera handikoa da gure Ximun ere. Ez da etxetik ateratzen baina oso lanpetuta bizi da. Goizean balkoiko zirrikitutik herria zaintzen du eta ondoren, balkoian bertan dugun eserlekuan egiten du siesta. Arratsaldean logelako eguzkipean egiten du kuluxka luzea eta halere, lotara joateko marru egiten du 23:00k aldean. Agenda bete horretan soberan duen denboraren erdia ezkutuan pasatzen du eta gu bere bila ero moduan, beste erdian guri begira egoten da eta gu hari begira, noski.

Ez pentsa Ximun katu lasaia denik. Esna dagoenean etxeko lanak egiten aritzen da: ohea egin bitartean maindire artean sartzen da, garbitu berri den lurrean oin markak uzten ditu, hozkailua irekitzean barrura sartzen da… Ezin gelditu egun santu guztian! Gainera, esan beharra dago etxea dekoratzeko talentu eta estrategia berezia duela: harrapatzen duen guztia lurrera bota. Betaurrekoak, intxaurrak edo ordenagailuaren sagua, dena pikutara!

Baina edozeren gainetik, katu soziala da Ximuntxo. Komunera zoazela? Ximun atzetik. Atea itxita dagoela? Ireki ezazu derrepentean Ximun sartzeko. Otorduren bat? Ximunek ere bere lekua behar mahaian. «Akzioa non, Ximun han» esaten dugu etxekook.

Ximun da etxeko erregea eta dena bere erara egin behar da. Lau printzipio erraz ditu manifestu ximuntarrak: nahi duenean, nahi duelako, nahi duen arte eta nahi duenarekin. Kontrakorik eginez gero harramazka polita izango duzu ondo portatzen ikasteko. Beraz, magalera etorritakoan Jaungoiko txit gorenak aukeratu nauela sentitzen dut eta gainontzean hobe izaten da bere kasara uztea. Ezin katua ezertara behartu.

«Eta horixe da Ximunengandik ikasi dudana: gauzak, orokorrean, eta harremanak, zehatzago esanda, ez direla behartu behar»

Eta horixe da Ximunengandik ikasi dudana: gauzak, orokorrean, eta harremanak, zehatzago esanda, ez direla behartu behar. Ikasbide hori idatziz jartzen saiatu naiz azken aldian, baina aurrekoan lagun batek Javier Salvago poetaren hitz batzuk bidali zizkidan eta bete-betean asmatzen duela esango nuke. Horregatik, zuekin partekatu nahi nituen hitzok, besteren batek katu kontuetatik ikasi nahi badu ere:

«Pertsonak katuak maitatzen diren moduan maitatzea,

euren izaera eta independentziarekin,

otzantzen saiatu gabe, aldatzen saiatu gabe,

nahi duenean hurbiltzen utzi, bere zoriontasunarekin zoriontsu izanez».

Ez diogu hau kapritxo hutsagatik: lagun gaitzazu . Eduki hau guztia doan ikus dezakezu euskarazko hitzik gabeko Tolosaldea ez dugulako irudikatzen. Atarikide, iragarle eta erakunde askoren laguntzarik gabe ez litzateke posible hori. Gero eta komunitate handiagoa sortu, orduan eta sendoagoa izango da Ataria: zurekin, zuekin. Ez utzi biharko gaur egin dezakezun hori: egin zaitez Atarikide!


EGIN ATARIKIDE!